Rozdział 20

ROZDZIAŁ ZAWIERA TREŚCI PRZEZNACZONE DLA OSÓB PEŁNOLETNICH.

Jace zagwizdał, kiedy Clarie weszła do środka, a gdy puściła mu oczko musiałam zdusić w sobie chęć wymierzenia policzka każdemu z nich. Powoli wzrokiem pełnym krytyki omiotła pomieszczenie, zanim ponownie skierowała swoje chłodne spojrzenie na mnie. Podniosłam głowę, próbując wyglądać pewnie.

- Norah. – powitała mnie. – Przepraszam, że przeszkadzam, ale chciałabym porozmawiać z tobą o kilku sprawach.

- Jestem trochę zajęta. – odpowiedziałam chłodno. – Jace i ja właśnie kończymy..

Jace kopnął mnie pod stołem i wstał, wyciągając dłoń w jej kierunku.

- Pozwól jej zostać! To znaczy, spójrz na jej kopertówkę, ona ma styl, to oczywiste. Czy ta torebka nie wychodzi w następnym sezonie? – powiedział zbyt wylewnie.

Posłała mu fałszywy uśmiech.

- Mój mąż kupił ją dla mnie wcześniej.

- Okej, jest świetna i wszystko, ale Jace, możesz dać nam kilka minut? – jęknęłam. Posłał mi błagalne spojrzenie, niemo prosząc o to, aby mógł zostać w pomieszczeniu z tą piękną kobietą, a ja wskazałam mu drzwi.

Niechętnie się do tego zastosował, zamykając je za sobą. Clarie uśmiechnęła się i zajęła miejsce naprzeciwko mnie. Obserwowałam, gdy zakładała nogę na nogę, układając dłonie na kolanie, przerzucając włosy przez jedno ramię i wlepiła we mnie swój wzrok. Była żeńską wersją Harry’ego Stylesa.

- Jestem pewna, że wiesz, dlaczego tu jestem. – zaczęła.

Podniosłam brew na te słowa.

- Nie, właściwie to nie. Proszę, oświeć mnie.

- Musisz trzymać się z dala od Harry’ego. – uśmiechnęła się, kompletnie ignorując mój sarkazm. – On ma biznes do prowadzenia i nie ma czasu na głupie związki. Na dodatek, to nawet nie jest związek.

- Dziękuję za twoją troskę, ale nie masz bladego pojęcia o tym co nas łączy. – mruknęłam, niezręcznie wiercąc się na swoim miejscu. iPhone zawibrował na biurku, a ja od razu wiedziałam, że to był Harry, ponieważ to jedyna osoba, która wypisuje do mnie, zamiast przyjść do mojego biura.

- To Harry, prawda? – zapytała dumnie. – Wyglądasz na zdenerwowaną.

- Nie, to nie on. – skłamałam.

- Jesteś okropnym kłamcą. Jestem pewna, że Harry już to zauważył.

Zmrużyłam oczy.

- Możesz wyjść. Mam dużo pracy.

- Tak jak Harry. Jego biznes zawsze stoi na pierwszym miejscu. Musisz zdać sobie z tego sprawę. – syknęła Clarie, zanim wstała. Obserwowałam ją ostrożnie, kiedy zmierzała w kierunku drzwi, zatrzymując się, nim je otworzyła. – On ciebie nie potrzebuje.

- Jesteś taka jak on. – zaśmiałam się gorzko. Wskazała na mnie, bym kontynuowała, a ja wlepiłam wzrok w podłogę, zanim przemówiłam. – Chcesz sprawować kontrolę. I próbujesz zastraszać ludzi. Nic dziwnego, że nie potrafi z tobą wytrzymać, jesteście zbyt podobni.

Powoli wypuściła powietrze i odwróciła się do mnie, krzyżując na piersiach ręce w obronnym geście.

- Poza tym, że ze mną wytrzymuje, on mnie uwielbia. Nie może prosić o nic lepszego, niż ja. Jesteś dla niego tylko zabawką. Zobaczysz jak szybko cię przeleci, a potem wyrzuci, kochanie.

- Wynocha.

- Wiesz, że mam rację, Norah. – wzruszyła ramionami, zanim wyszła. Kiedy drzwi się zamknęły, rozluźniłam spiętą sylwetkę i zatopiłam się w fotelu, myśląc o tym, co powiedziała. Jace wparował do pomieszczenia kilka minut później, zbierając włosy z czoła, kiedy mówił.

- Cholera, ona jest świetna! Jak ja poznałaś?! – pisnął. Jęknęłam i schowałam twarz w dłonie.

- Harry kiedyś tak jakby… był z nią. A ona jest mężatką. – powiedziałam gorzko, otwierając wiadomość od Harry’ego.

Od: Harry Styles

12:49

James odbierze cię o 19.

Westchnęłam i odłożyłam telefon na biurku, ponownie skupiając swoją uwagę na Jace, który chodził tam i z powrotem przede mną, ledwo mogąc powstrzymać swoje podniecenie.

- Nie gadaj! Po co ona tu przyszła?

- Powiedziała mi, abym trzymała się z daleka od Harry’ego. – mruknęłam. – I prawdopodobnie powinnam. A teraz moglibyśmy, proszę, wracać do pracy?

- Norah! Musisz ze mną porozmawiać! – jęknął.

- Nie teraz, Jace. Możemy to skończyć, proszę?

Westchnął, zgadzając się za mną. Reszta dnia spędzona była w ciszy, kiedy ja i Jace nieustannie pracowaliśmy, w końcu decydując się w kwestii tematu do naszego ostatniego artykułu i opuściliśmy biuro o siódmej wieczorem, odrywając się od naszej dzisiejszej ogromnej ilości kofeiny i skurczu palców od ciągłego pisania.

Powoli szliśmy do domu, trzymając się pod rękę i opierając o siebie nawzajem w ramach wsparcia. Pokonując kilka przecznic, zdjęłam swoje obcasy, ponieważ były one głównymi sprawcami pęcherzy na moich stopach, a mucha Jace została zdjęta kilka minut później. Ulga spowodowana widokiem naszego apartamentu szybko uleciała w niepamięć, kiedy zobaczyłam Jamesa czekającego cierpliwie w czarnym Range Roverze.

- Kurwa. – syknęłam.

- Powiedz mi, że to nie jest Harry. – jękną Jace. – Od wieków nie spędzałaś nocy w mieszkaniu.

- Wiem. – westchnęłam. – Ale obiecałam mu, że dziś zostanę u niego. Wkrótce możemy iść na przyjacielską randkę. Chciałabym zobaczyć ten nowy film, który wydaje się być okropnie tandetny, ale naszej dwójce przypadnie do gustu. I na sushi?

- Będziesz musiała zapłacić.

- Zgoda. – zachichotałam, kiedy doszliśmy do budynku. – Hej, James!

- Norah. – uśmiechnął się, uchylając swoją czarną czapkę w moim kierunku. – Jestem gotowy wtedy, kiedy ty.

Skinęłam głową i wspięłam się po schodach, szybko pakując torbę, umieszczając w niej strój na jutro. Kilka minut później, po wymienieniu uścisku z moim najlepszym przyjacielem, byłam w drodze do apartamentu Harry’ego Stylesa. Podczas jazdy śpiewałam nieczysto, zyskując rozbawiony uśmiech od Jamesa.

Kiedy wjechaliśmy na oświetlony podziemny parking, Harry jak zwykle czekał obok windy, z rękami za plecami i obojętnym wyrazem twarzy. Miał na sobie koszulę w drobne kropki i czarny garnitur, a jego włosy zaczesane były do tyłu. Jego oczy obserwowały samochód, kiedy ten zatrzymał się przed nim, a on sam szybko otworzył drzwi, praktycznie mnie z niego wywlekając.

Potknęłam się o własne nogi, kiedy on ciągnął mnie w stronę windy, trzymając mój bagaż w jednej dłoni, a drugą oplatając ciasno moją talię. Jego piękna twarz przybrała teraz rezolutny wyraz.

- Uspokój się. – jęknęłam, kiedy wściekły, wcisnął guzik przywołujący windę po raz piąty. Kątem oka obrzucił mnie chłodnym spojrzeniem i zacisnął szczękę. Kilka sekund późnej drzwi się rozsunęły, a on wepchnął mnie do środka, natychmiast przyciskając mnie do ściany, opierając swoje czoło o moje i ciężko dysząc.

- Chcę sprawić, abyś czuła się dobrze, Norah. Pragnąłem cię przez cały dzień. – mruknął. Oddech uwiązł mi w gardle na to niespodziewane wyznanie. – Naprawdę chciałem spełnić swoją groźbę i pojawić się w twoim biurze. – w tym miejscu nastąpiła nieznaczna pauza, kiedy powoli przygryzł moją dolną wargę. – Oddychaj, Norah.

Drzwi się zamknęły, a jego usta pilnie przejęły kontrolę nad moimi; dłonie spoczęły na mojej talii. Harry z łatwością uniósł mnie w górę, a ja instynktownie zaplotłam nogi wokół jego pasa. Jęknął cicho w moje usta, wplątując dłonie w moje gęste włosy i przyciskając mocniej moje ciało do ściany.

- Otwórz oczy. – mruknął tuż przy moich wargach. Zastosowałam się do tego, otwierając je i ujrzałam jego twarz centymetry od mojej; miętowy oddech omiótł moje policzki. Jego oczy były ciemne i pełne determinacji. – Jesteś moja. Cały dzień na to czekałem. Zamierzam pokazać ci, że jesteś moja.

Nie czekał na moją odpowiedź, tylko ponownie złączył nasze wargi. Drzwi się otworzyły, a on wyniósł mnie z windy. Moje plecy zostały brutalnie przyciśnięte do ściany w foyer jego apartamentu, kiedy naparł na mnie swoim ciałem, zbliżając swoje biodra do moich.

- Moja torba. – niemal jęknęłam, kiedy drzwi się zasunęły, bezradnie wskazując na windę, gdzie na podłodze spoczywała torba od Marca Jacobsa.

- Zamknij się, Norah. – burknął w odpowiedzi. Mogłam jedynie skinąć głową i ponownie złączyć nasze usta. Moje palce wplotły się w jego włosy, zanim opadły na jego szerokie ramiona i zsunęły z nich marynarkę. Bez zastanowienia pozwolił jej upaść na ziemię i zaniósł mnie do kuchni, sadzając na stole kuchennym, a następnie stanął między moimi nogami,

Z trudem łapałam powietrze, kiedy jego dłonie chwyciły moje uda, aby przyciągnąć mnie na krawędź stołu po to, by utrzymać nasze podniecone ciała blisko siebie.

- Jak minął ci dzień? – zapytał tuż przy skórze mojej szyi, zanim powoli zaczął delikatnie ssać wyblakłe znamię. Jęknęłam w odpowiedzi, zaciskając palce na jego ramionach.

- Tak jest dobrze? – droczył się. Rozbawienie błysnęło w jego oczach, jednak szybko uleciało, kiedy zaczęłam rozpinać jego koszulę.

- Aż taki jesteś podniecony, Styles? – wypaliłam w odpowiedzi. – Praktycznie rzuciłeś się na mnie w chwili, gdy wysiadłam z auta.

- To ty rozpinasz moją koszulę, Wilson. A ja przeleciałbym cię na masce samochodu, gdyby Jamesa tam nie było. – uśmiechnął się, a dołeczki, które uwielbiałam były lekko widoczne na jego policzkach. Zachichotałam tuż przy skórze jego szyi i powoli zaczęłam pieścić ją wargami, usilnie próbując pozbyć się koszuli Burberry, aby zobaczyć te piękne tatuaże i zarysowane mięśnie brzucha, i całą resztę.

Odsunął moje ręce od swojej koszuli, która była odpięta tak, że odsłaniała górną część tatuażu obrazującego jaskółki. Następnie z figlarnym uśmieszkiem, upadł przede mną na kolana. Szeroko otwartymi oczami obserwowałam jak powoli zdejmuje moje obcasy i delikatnie odkłada je na podłogę obok stołu.

- Moja. – mruknął. Jego usta zaczęły pieścić moje kostki, zwolna przesuwając się wyżej i wyżej. Kiedy dotarł do moich kolan, zacisnęłam nogi, przecząco kręcąc głową. On podniósł brwi, zanim wstał.

- Zrelaksuj się, Norah. – zagruchał. – Zamierzam sprawić, że poczujesz się bardzo dobrze.

Moje policzki oblał rumieniec, więc ukryłam twarz w zagłębieniu jego szyi, a on jedynie pociągnął mnie za włosy, powodując w ten sposób, że znowu na niego patrzyłam.

- Spójrz na mnie. – nakazał poważnym głosem.

Podniosłam głowę i obserwowałam, jak po raz kolejny upada na kolana.

Powoli oblizał swoje wargi i rozchylił moje nogi, stając pomiędzy nimi, przez co nie mogłam ich ponownie złączyć. Jego niezwykle różowe wargi ponownie zaczęły pieszczoty, tym razem od kolan. Wędrowały w górę moich ud, przygryzając i delikatnie ssąc skórę, a jego loki ją drażniły. Harry podniósł moją spódniczkę i uśmiechnął się z aprobatą.

- Ładna bielizna. – oznajmił, przesuwając dłonią po oblamówce. Z trudem łapałam powietrze, kiedy powoli wsunął palce za materiał i zaczął mnie dotykać. Mój szok został szybko zastąpiony przez ciche jęki, kiedy pocierał dłonią w górę i w dół. Gwałtownie zamknęłam oczy, a jego dłonie w tym samym momencie odsunęły się od mojego ciała.

Jęknęłam cicho i otworzyłam oczy, widząc prezesa ciągle klęczącego przede mną z wściekłym spojrzeniem; jego dłonie spoczywały na moich udach.

- Miej oczy otwarte, kochanie. – zażądał, biorąc moje głośne przełknięcie śliny jako zrozumienie jego nakazu i ponownie zanurzył palce we wnętrzu mojej bielizny. Tym razem poklepał tylną część moich ud, a ja podniosłam biodra, pozwalając mu zsunąć czarną koronkę w dół moich nóg, która spoczęła obok moich butów.

Podziwiałam ten piękny obrazek, kiedy on spojrzał na mnie. Mimo że tym razem to ja patrzyłam na niego z góry, on nadal sprawował nade mną całkowitą kontrolę. Kilka guzików jego koszuli było odpiętych, jego włosy podburzone po sytuacji w windzie, a mankiety rękawów wywinięte. Wyglądał najbardziej nieformalnie jak kiedykolwiek go widziałam i zdecydowanie najseksowniej.

Zwilżył językiem dolną wargę i z ostatnim uśmieszkiem jego usta spoczęły na mojej kobiecości. Moje dłonie natychmiast wplotły się w jego zmierzwione loki, a niskie jęki opuszczały moje usta. Uścisk jego dłoni na moich udach zacieśnił się, kiedy powoli zaczął ssać to miejsce.

- Harry. – jęknęłam, ciągnąc za jego loki.

- Mów do mnie. – zażądał.

- Co mam powiedzieć?

Jego język przebiegł po wilgotnych wargach, kiedy podniósł głowę spomiędzy moich nóg, pozostawiając mnie z delikatnymi muśnięciami warg na udach.

- Powiedz mi czego pragniesz, Norah. – powiedział ochrypłym głosem.

- Ciebie. – szepnęłam, uciekając wzrokiem od jego, aby uniknąć zakłopotania.

- Głośniej.

- Ciebie.

- Będziemy musieli nad tym popracować. Powiedz mi co chcesz, żebym robił. – uśmiechnął się, rysując wzory na nagiej skórze moich ud, powodując, że drżałam na skutek jego dotyku. – Uwielbiasz, kiedy cię dotykam. Powiedz mi.

- Harry, proszę.- błagałam, nie chcąc się zawstydzić. Zmrużył oczy, kiedy jego palce po raz kolejny powoli zaczęły pocierać moją skórę, drażniąc mnie. – Proszę.

- Powiedz co chcesz, żebym robił.

- Po prostu… Cholera, Harry, nie każ mi tego mówić. – mruknęłam, zaciskając powieki i kręcąc głową. Zaśmiał się nisko, ku mojemu zaskoczeniu, a jego loki połaskotały wnętrze moich ud. Mruknął coś niespójnego, co brzmiało podejrzanie jak ‘pierdolona niewinność’, a potem jego wargi ponownie spoczęły na mojej kobiecości. Cieszyłam się nie musząc z nim dłużej walczyć.

Podkurczałam palce u stóp, kiedy jego język niemiłosiernie błądził po moim ciele, próbując zdusić kolejne jęki. Bez ostrzeżenia, wsunął we mnie jeden palec i zaczął nim rytmicznie poruszać. Jego długi palec wsuwał się i wysuwał z mojego wnętrza, powodując, że zaciskałam wokół niego mięśnie, kiedy budowała się we mnie przyjemność.

- Dojdź dla mnie, Norah. – nakazał. Głośno przełknęłam ślinę, kiedy kolejny jęk wydostał się z moich ust. – Dalej, Norah. – mruknął tuż przy mojej skórze. Dźwięk jego poważnego głosu i ciemne oczy pełne zmysłowości, sprowadziły mnie na granicę, a chwilę później doszłam przy nim, nieskładnie dukając jego imię.

Moje ciało zaczęło drżeć, kiedy powoli wysunął ze mnie swoje palce i objął mnie w samą porę, abym wtuliła się w jego ramiona, ciężko dysząc. Harry wziął mnie na ręce i zaniósł na górę, naciągając spódniczkę na moje uda, kiedy szliśmy.

Leżałam na łóżku, walcząc z tym, aby moje powieki nie zamknęły się na dobre z wyczerpania. Kilka minut później łóżko zakołysało się, kiedy chłopak dołączył do mnie w samych bokserkach.

- Usiądź, kochanie. – zagruchał.

- Jestem zmęczona. – mruknęłam. Jęknął i wsunął jedną dłoń pod moje plecy, podnosząc mnie do pozycji siedzącej. Nie protestowałam kiedy zdjął moją bluzkę i przeciągnął przez głowę jedną ze swoich, następnie rozpinając moją spódniczkę i pomógł założyć czarne bokserki.

Pozwolił mi położyć się ponownie, kiedy zakończył mnie przebierać i przyciągnął mnie do swojego nagiego torsu. Pełne wargi Harry’ego pieściły mój kark, zanim figlarnie przygryzł moją skórę.

- Przestań. – zachichotałam, kręcąc głową. Jęknął i przysunął mnie jeszcze bliżej swojego ciała, zamykając mnie w swoim uścisku i oplatając ręce wokół mojej talii.

- Dziękuję za to, że dziś przyszłaś, Norah.

- Och, um.. Tak. Było.. zabawnie. – powiedziałam, czując się nieco skrępowana.

Mogłam poczuć jego uśmiech tuż przy moim ramieniu. Jego długie palce przebiegły po moich włosach, natychmiast mnie uspokajając i powodując, że mój oddech się unormował po raz pierwszy, odkąd byliśmy razem tego wieczoru. – Można tak powiedzieć. A teraz musisz się jakoś odwdzięczyć.

- Nic nie muszę. – mruknęłam. Szybko przetoczył się na mnie, podtrzymując swoje ciało na jednej dłoni umiejscowionej obok mojej głowy, przez co cały ciężar jego ciała nie spoczywał na mnie. Loki z jego czoła zostały zebrane, a w oczach widoczny był błysk.

- Jesteś moja. – oznajmił niskim głosem. – Moja.

Skinęłam bezradnie głową.

- Twoja. A ty jesteś mój.

- Norah. – westchnął. Obserwowałam w osłupieniu, jak jego spojrzenie łagodnieje, a on sam schodzi ze mnie. Potem, w bardzo nietypowy dla siebie sposób, wsunął kosmyk moich włosów za ucho i powoli pogładził mój policzek szorstkim opuszkiem kciuka. Moje serce prawie wyskoczyło z piersi na ten gest, a jego usta rozchyliły się tak, jakby chciał coś powiedzieć, zanim ponownie się zacisnęły.

Żołądek podszedł mi do gardła, ale serce nie przestawało walić, ponieważ w tej chwili wiedziałam. Wiedziałam, że Harry Styles, prezes Styles Enterprise, zgodził się nie widywać z nikim innym i był mój. Prawdopodobnie nigdy nie potrafiłby przyznać tego przed samym sobą, jednak sposób w jaki patrzył na mnie tymi szeroko otwartymi oczami, jedną dłonią pieszcząc mój policzek, a drugą przerzuconą przez moją talię, opiekuńczo trzymając mnie przy swoim boku, on był mój.

Nawet jeśli tego nie wiedział.

-----------------------------------

Wiem zboczuszki, że długo na to czekaliście! MWAHAHAHAHAHAHAHA! xD

Mam nadzieję, że się podobało :D Dziękuję za 7 tysięcy wejść.. Jestem pod wielkim wrażeniem, że z każdą notką jest Was tu coraz więcej! DZIĘKUJĘ!!!

Odnośnie kolejnego rozdziału - nie wiem kiedy się pojawi. Ten tydzień mam strasznie zawalony sprawdzianami i naprawdę nie mam pojęcia kiedy go przetłumaczę.. Ale wkrótce mam rekolekcje, a potem święta, więc jakoś Wam to wynagrodzę! :3

bonus.

 » zostaw swój komentarz «